Ikzelf heb mijn stage gedaan in het IRMB te Montpellier, een onderzoeksinstelling. Het eerste wat mij opviel, en wat mij ook voor mijn vertrek werd verteld, is dat er enorm veel koffie pauzes worden genomen. Men werkt een uurtje of twee en neemt dan een koffie samen met een babbeltje. Er werd mij vaak gezegd dat ik te veel werk, en o-wee als je zegt dat je in het weekend iets doet voor het werk of voor je bachelorproef. Werken in het weekend is echt een not done, zelfs al is het dringend. Er werd ook gewerkt met glijdende uren, wat ikzelf enorm tof en handig vond. Ik vind het een zeer goede manier van werken, je mag om 8 uur beginnen werken, je mag om 10 uur beginnen werken, je mag naar huis gaan wanneer je zin hebt, maar je moet wel maken dat je aan je uren zit en dat je onderzoek goed vooruit gaat. Ikzelf kwam meestal toe tussen 8 uur en 9 uur, in het begin ging ik pas tegen 17 u 30 – 18 uur weg, naar het einde toe ging ik soms al eens om 16 uur weg, of soms zelfs vroeger.

Naast de werkvloer viel mij ook één iets zeer snel op, de Fransen hebben zeer strenge regels, maar de meesten volgen ze (totaal) niet. De verkeersregels werden dagdagelijks genegeerd, rood licht betekend namelijk ‘geen politie? Go’. Er waren dan ook nergens verkeerscamera’s of flitspalen, de politie was meestal ook nergens te bespeuren. Naast de verkeersregels, werden de coronamaatregelen ook niet altijd goed opgevolgd. Afstand werd meestal niet gehouden, als mensen al hun mondmasker aanhadden, hadden ze deze verkeerd aan. Er was soms ook meer volk buiten na de avondklok dan ervoor, en ik kan zo wel nog even doorgaan. Montpellier is een zeer mooie stad met tal van charmes, maar zijn vuile en on respectloze inwoners zorgen er toch voor dat ik België toch prefereer.